Franse vrouw zonder vader

Het is onze goede vriend en Komkommer Wiebe gelukt. Hij mag meevaren met de Tres Hombres naar de Caribean. Hier nog een laatste berichtje aan wal van Wiebe vanuit zijn hostel in Lissabon, de avond voordat hij vertrok. Inmiddels vaart hij over de weide oceaan.

Wij zitten nu aan de witte wijn, wij dat zijn een franse vrouw van in de vijftig die net haar vader heeft verloren en daar om moet huilen en ik. Ik zeg dan dat het heel erg is en dat ze misschien nog een slokje wijn moet nemen, dan wordt ze weer vrolijk, misschien. Ze verteld allerlei verhalen over Parijs en over haar jeugd en over hoe het leven is. Ik vertel over hoe belangrijk het leven wel niet is en over mijn jeugd en over dat ik franse mensen maar drinkenbroers vind en dan schenk ik nog maar eens een witte wijn in. De franse vrouw heet Yolande en woont in Bretagne vlakbij de ouders van Ward en we mogen altijd langskomen als we willen (als we in de buurt zijn). Ik zeg dan dat ik dat heel aardig vind en dan geeft ze me haar emailadres en dan kijk ik naar een James Bond film die ondertussen vertoond wordt op het scherm in het hostel Yolande zegt dat ik wel moet opletten op het gesprek. Ze weet het niet zo goed, of het nu beter was in Frankrijk onder Sarkozy of onder Hollande, en dan zeg ik dat ik het ook niet zo goed weet. Zo gaat dat nou op reis. zo praat je dan in Lissabon, het is een koude avond, ik wil een dekentje voor mijn benen maar ben verder zielsgelukkig.